คอมพิวเตอร์ยุคที่ 1  (First Generation Computer)   พ.ศ. 2488 ถึง พ.ศ. 2501 เป็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้หลอดสุญญากาศซึ่งใช้กำลังไฟฟ้าสูง  จึงมีปัญหาเรื่องความร้อนและไส้หลอดขาดบ่อย  ถึงแม้จะมีระบบระบายความร้อนที่ดีมาก  การสั่งงานใช้ภาษาเครื่องซึ่งเป็นรหัสตัวเลขที่ยุ่งยากซับซ้อน  เครื่องคอมพิวเตอร์ของยุคนี้มีขนาดใหญ่โต  เช่น  มาร์ค วัน (MARK I),  อีนิแอค (ENIAC),  ยูนิแวค (UNIVAC)

                                    

รูปที่  1.2  หลอดสุญญากาศ                 รูปที่  1.3  เครื่อง  Mark  1              

                                                     
                       

รูปที่  1.4  เครื่อง  ENIAC              
        คอมพิวเตอร์ยุคที่ 2  (Second Generation)   พ.ศ. 2502 ถึง พ.ศ. 2506  เป็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้ทรานซิสเตอร์  โดยมีแกนเฟอร์ไรท์เป็นหน่วยความจำ  มีอุปกรณ์เก็บข้อมูลสำรองในรูปของสื่อบันทึกแม่เหล็ก  เช่น  จานแม่เหล็ก  ส่วนทางด้านซอฟต์แวร์ก็มีการพัฒนาดีขึ้น  โดยสามารถเขียนโปรแกรมด้วยภาษาระดับสูงซึ่งเป็นภาษาที่เขียนเป็นประโยคที่คน

สามารถเข้าใจได้  เช่น  ภาษาฟอร์แทน  ภาษาโคบอล  เป็นต้น  ภาษาระดับสูงนี้ได้มีการพัฒนาและใช้งานมาจนถึงปัจจุบัน 

รูปที่  1.6  ทรานซซิสเตอร์  (Transistor)
        คอมพิวเตอร์ยุคที่ 3  (Third Generation Computer)   พ.ศ. 2507 ถึง พ.ศ. 2512  มีการประดิษฐ์คิดค้นเกี่ยวกับวงจรรวม  (IC Integrated Circuit) วงจรเหล่านี้สามารถวางลงบนชิปเล็กๆ  เพียงแผ่นเดียวและนำชิปเหล่านี้มาใช้แทนทรานซิลเตอร์ ทำให้ประหยัดพื้นที่ได้มาก
        ชิป  (Chip)  เป็นการเรียกไมโครชิปอย่างสั้นๆ  เป็นโมดุลขนาดเล็กและซับซ้อน  ใช้เป็นหน่วยความจำของคอมพิวเตอร์  หรือเป็นวงจรทางตรรกะของไมโครโปรเซสเซอร์  ชิปที่รู้จักกันดี  คือ  Pentium ไมโครโปรเซสเซอร์ของ  Intel  หรือ  Power PC  ไมโครโปรเซสเซอร์ที่พัฒนาโดย  Apple, Motorola  และ  IBM  ใช้ในเครื่อง Macintosh  และเครื่องเวิร์กสเตชั่นบางรุ่น  AMD  และ  Cyrix  

เป็นผู้ผลิตชิปของไมโครโปรเซสเซอร์ที่มีชื่อเสียง

รูปที่  1.7  แผงวงจรรวม  (IC : Integrated  Circuit)
       คอมพิวเตอร์ยุคที่ 4   (Fourth  Generation Computer)   พ.ศ. 2513 จนถึงปัจจุบัน เป็นยุคของคอมพิวเตอร์ที่ใช้วงจรรวมความจุสูงมาก  (Very Large Scale Integration : VLSI)

 เช่น  ไมโครโพรเซสเซอร์ที่บรรจุทรานซิสเตอร์นับหมื่นนับแสนตัว  ทำให้ขนาดเครื่องคอมพิวเตอร์มีขนาดเล็กลงสามารถตั้งบนโต๊ะในสำนักงาน  หรือพกพาเหมือนกระเป๋าหิ้วไปในที่ต่าง ๆ ได้ ขณะเดียวกันระบบซอฟต์แวร์ก็ได้พัฒนาขีดความสามารถสูงขึ้นมาก  มีโปรแกรมสำเร็จให้เลือกใช้กันมากทำให้เกิดความสะดวกในการใช้งานอย่างกว้างขวาง 

รูปที่  1.8  วงจรรวมความจุสูง  (VLSI : Very Last Scale Integrated Circuit)
        คอมพิวเตอร์ยุคที่ 5   (Fifth  Generation Computer)   พ.ศ.2533-ปัจจุบัน  คอมพิวเตอร์ยุคที่ 5 นี้ มุ่งหน้าพัฒนาความสามารถในการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์  และความสะดวกสบายในการใช้คอมพิวเตอร์ มีการพัฒนาสร้างเครื่องคอมพิวเตอร์แบบพกพาขนาดเล็ก
        โครงการพัฒนาอุปกรณ์  VLSI  (Very Large Scale Integrated Circuit)  ใช้งานง่ายมีความสามาสูงขึ้น  รวมทั้งโครงการวิจัยปัญญาประดิษฐ์  เป็นหัวใจของการพัฒนาระบบคอมพิวเตอร์ในยุคนี้  โดยหวังให้ระบบความพิวเตอร์มีความรู้ความสามารถวิเคราะห์ปัญหาอย่างมีเหตูผล
        ปัญญาประดิษฐ์  (AI : Artificial Intelligence)  คือ  ความฉลาดเทียมที่สร้างขึ้นใช้กับสิ่งที่ไม่มีชีวิต  ปัญญาประดิษฐ์เป็นสาขาทางด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์และวิศวกรรมเป็นหลัก  และยังรวมถึงศาสตร์ในด้านต่างๆ  เช่น จิตวิทยา  ปรัชญา  หรือชีววิทยา  ซึ่งสาขาปัญญาประดิษฐ์เป็นการเรียนรู้เกี่ยวกับกระบวนการคิด  การกระทำ  การให้เหตุผล  การปรับตัว  การอนุมาน  และการทำงานของสมอง
    

รูปที่  1.9  เครื่องคอมพิวเตอร์แบบพกพา
    องค์ประกอบของระบบปัญญาประดิษฐ์   ประกอบด้วย 
            1.  ระบบหุ่นยนต์ หรือแขนกล  (Robotics or Robotarm System)   คือ  หุ่นจำลองร่างกายมนุษย์ที่ควบคุมการทำงานด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์  มีจุดประสงค์เพื่อให้ทำงานแทนมนุษย์ในงานที่ต้องการความเร็ว  หรือเสี่ยงอันตราย  เช่น  แขนกลในโรงงานอุตสาหกรรม  หรือหุ่นยนต์กู้ระเบิด  เป็นต้น
            2.  ระบบประมวลภาษาพูด  (Natural Language Processing System)   คือ  การพัฒนาให้ระบบคอมพิวเตอร์สามารถสังเคราะห์เสียงที่มีอยู่ในธรรมชาติ  (Synthesize)  เพื่อสื่อความหมายกับมนุษย์  เช่น  เครื่องคิดเลขพูดได้  (Talking Calculator)  หรือนาฬิกาปลุกพูดได้  (Talking Clock)  เป็นต้น
            3.  การรู้จำเสียงพูด  (Speech Recognition System)  คือ  การพัฒนาให้ระบบคอมพิวเตอร์เข้าใจภาษามนุษย์  และสามารถจดจำคำพูดของมนุษย์ได้อย่างต่อเนื่อง  กล่าวคือเป็นการพัฒนาให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำงานได้ด้วยภาษาพูด  เช่น  งานระบบรักษาความปลอดภัย  งานพิมพ์เอกสารสำหรับผู้พิการ  เป็นต้น
           4.  ระบบผู้เชี่ยวชาญ (Expert System)   คือ  การพัฒนาให้ระบบคอมพิวเตอร์มีความรู้  รู้จักใช้เหตุผลในการวิเคราะห์ปัญหา  โดยใช้ความรู้ที่มี  หรือจากประสบการณ์ในการแก้ปัญหาหนึ่ง  ไปแก้ไขปัญหาอื่นอย่างมีเหตุผล ระบบนี้จำเป็นต้องอาศัยฐานข้อมูล  (Database)  ซึ่งมนุษย์ผู้มีความรู้ความสามารถเป็นผู้กำหนดองค์ความรู้ไว้ในฐานข้อมูลดังกล่าว  เพื่อให้ระบบคอมพิวเตอร์สามารถวิเคราะห์ปัญหาต่างๆ  ได้จากฐานความรู้นั้น  เช่น  เครื่องคอมพิวเตอร์วิเคราะห์โรค  หรือเครื่องคอมพิวเตอร์ทำนายโชคชะตาราศี 

รูปที่  1.10 อาซีโม  หุ่นยนต์เลียนแบบมนุษย์ของบริษัทฮอนด้า
        เมื่อคอมพิวเตอร์พัฒนามาถึงยุคที่  5  มีความสามารถมากขึ้น  ทำงานได้เร็ว  การประมวลผลข้อมูลได้ครั้งละมากๆ สามารถทำงานหลายงานได้ในเวลาเดียวกัน  (Multitasking)  ขณะเดียวกันก็มีการเชื่อมโยงเครือข่ายคอมพิวเตอร์ภายในองค์กร  โดยใช้ระบบเครือข่ายท้องถิ่น  (LAN : Local Area Network)  เมื่อเชื่อมเครือข่ายหลายๆเครือข่ายองค์กร  ก็เกิดเป็นเครือข่ายอินเตอร์เน็ต

รูปที่  1.11  ระบบเครือข่ายแบบ  LAN  (Local  Area  Network)