1.4    ใบเลื่อยเครื่อง  (Saw Blade)    ใบเลื่อยเป็นอุปกรณ์ของเครื่องเลื่อยที่มีความสำคัญมาก  ทำหน้าที่ตัดเฉือนชิ้นงาน  ใบเลื่อยเครื่องทำจากเหล็กรอบสูงมีความเข็ง แต่เปราะ  ดังนั้นการประกอบใบเลื่อยเข้ากับโครงเลื่อย  จะต้องประกอบให้ถูกวิธีและขันสกรูให้ใบเลื่อยตึงพอประมาณเพื่อป้องกันไม่ให้ ใบเลื่อยหัก  ส่วนต่าง ๆ ของใบเลื่อยประกอบด้วยความกว้าง ความยาว  ความหนา  ความโตของรูใบเลื่อย และจำนวนฟันใบเลื่อย ซึ่งมีทั้งฟันหยาบและฟันละเอียด  จำนวนฟันใยเลื่อยบอกเป็นจำนวนฟันต่อนิ้ว  เช่น  10  ฟังต่อนิ้ว  14 ฟันต่อนิ้ว แต่ที่นิยมใช้งานทั่ว ๆ ไป คือ 10 ฟันต่อนิ้ว ลักษณะของใบเลื่อย          - ความยาวของใบเลื่อย   การวัดความยาวของใบเลื่อยจะวัดจากจุดศูนย์กลางของรูยึดใบเลื่อยทั้งสองเรียกว่าขนาด          - ความยาวของใบเลื่อยจะมีขนาด  200  ม.ม.  และขนาด  300 ม.ม.         -  ความกว้างของใบเลื่อย  กว้าง  12.7  ม.ม.  หรือ  1/2  นิ้ว         - ความหนาของใบเลื่อย  หนา  0.64  ม.ม.  หรือ  0.025  นิ้ว         - การวัดจำนวนฟันของใบเลื่อย  คือ  วัดระยะห่างของยอดฟันหนึ่งถึงยอดฟันหนึ่ง         - ในระบบเมตริก  เรียกว่าระยะพิต  Pitch  (P)        - ในระบบอังกฤษ จะวัดขนาดความถี่ห่างของฟันเลื่อยนิยมบอกเป็นจำนวนฟันต่อความยาว 1 นิ้ว 1.5   มุมฟันเลื่อย     ฟันเลื่อยแต่ละฟันมีลักษณะคล้ายกับลิ่ม  ทำหน้าที่จิกเข้าไปในเนื้อวัสดุ  ฟันแต่ละฟันประกอบด้วยมุมที่สำคัญ  3  มุม  ได้แก่                           -          มุมคมตัด  (b)  เป็นมุมคมตัดของฟันเลื่อย                           -          มุมคายเศษ  (g)  เป็นมุมที่ใช้ดันเศษโลหะออกจากฟันเลื่อย                           -          มุมหลบ  (a)  เป็นมุมที่ทำให้ลดการเสียดสีระหว่างฟันเลื่อยกับชิ้นงาน  และช่วยให้เกิดมุมคมตัด 1.6 คลองเลื่อย  (Free  Cutting  Action)                       คลองเลื่อย คือ  ความกว้างของร่องบนวัสดุงาน  หลังจากที่มีการตัดเฉือน  ปกติคลองเลื่อยจะมีขนาดความหนา มากกว่าใบเลื่อย  ทั้งนี้  ถ้าไม่มีคลองเลื่อย  ขณะทำการเลื่อยใบเลื่อยก็จะติด  ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ใบเลื่อยหัก